Witold Lutosławski - Wariacje na temat Paganiniego

.01

Opis

Niewiele jest takich utworów w polskiej muzyce. To duet fortepianowy, skomponowany podczas toczącej się za oknami wojny. Wyobraźmy sobie taki obrazek: wybitny kompozytor, Witold Lutosławski siedzi w 1941 roku w swoim pokoju, a za oknami słychać bombardowanie, naloty dywanowe i wybuchy granatów. Wojna i sztuka przenikają się ze sobą. Niedługo później, na prośbę amerykańskiej pianistki polskiego pochodzenia, opracował ten utwór raz jeszcze. Do ulubionego przez siebie fortepianu dodał jeszcze jeden i orkiestrę i to tak... by instrumentalista bez problemu mógł wykonać obie partie solistyczne jednocześnie, na wypadek, gdyby drugiego pianisty zabrakło. A potem bawił się tym dalej. Zachowały się jeszcze dwie inne wersje: na orkiestrę dętą blaszaną oraz na dwa fortepiany z towarzyszeniem perkusji. Inspiracją był słynny (24) kaprys skrzypcowy (a-moll) Paganiniego. A co to za utwór? Taki, który przypomina Ravela, Prokofiewa, Strawińskiego, innymi słowy wyróżnia się ruchliwością, wirtuozerią i silnie indywidualnym, (jednak bezpretensjonalnym_ podejściem Lutosławskiego. I cymes! Zachowało się nagranie duetu samego kompozytora z Andrzejem Panufnikiem (wybitny muzyk!!!). Tych dwóch przyjaciół, mimo że byli wybitnymi muzykami, grywało w knajpach, do tzw. kotleta, który w owych czasach był raczej befsztykiem. W sowim repertuarze mieli ponad 200, ale to właśnie ta jedna, jedyna zachowała się do naszych czasów. Zresztą żaden z nich nie przypuszczał na pewno, że to właśnie ta kompozycja będzie najbardziej popularna i odniesie taki sukces nie tylko w Polsce, ale i za granicą, gdzie została wykonana po raz pierwszy w 1948 roku w paryskim radio przez wybitnych muzyków francuskich Joy'a i Bonneau.

Źródła:

https://ninateka.pl/