Powstanie w Getcie Warszawskim

.01

Opis

Straszny passus w dziejach Warszawy. Getto warszawskie było zamkniętą i otoczoną murem dzielnicą w północno-zachodniej części centralnej Warszawy w czasie II wojny światowej. gdy dziś wędruje się po warszawskich Muranowie i Woli, widać zaznaczone, wmurowane w chodniki granice getta. Początkowo więziono tam Warszawiaków, którzy uznani byli za Żydów. Następnie przewożono tam ludność z okolicznych miejscowości i innych miast Polski włączonych do terenów III Rzeszy oraz innych krajów europejskich. Do marca 1941 roku zgromadzono tam około 460 tys. ludzi, a gęstość zaludnienia wynosiła wtedy nawet 146 tys. osób na 1 km². Ogromne przeludnienie związane z deportacjami skutkowało tragicznymi warunkami sanitarnymi, głodem i epidemiami chorób zakaźnych – co byłą częścią nazistowskiego planu eksterminacji Żydów. Od listopada 1940 roku do lipca 1942 roku z głodu i chorób zmarło ok. 100 tys. mieszkańców getta warszawskiego. W ramach akcji „Reinhard”, której celem była likwidacja ludności żydowskiej, rozpoczęto likwidację getta oraz wywózki do obozu zagłady w Treblince. W marcu 1942 roku powstały pierwsze żydowskie organizacje mające za cel walkę z hitlerowcami. Utworzono takie organizacje jak Blok Antyfaszystowski, który po pierwszych eksterminacjach przerodził się w Bojowy Blok Antyfaszystowski oraz ŻOB (Żydowską Organizację Bojową). Członkami tej ostatniej byli młodzi działacze ugrupowań lewicowych. Na koniec powołano ŻZW (Żydowski Związek Wojskowy). ŻOB i ŻZW na początku próbowały połączyć siły, jednak różnice polityczne i poglądowe okazały się być na tyle duże, że obie organizacje nie były w stanie tego osiągnąć. 19 kwietnia 1943, w wigilię żydowskiego święta Pesach, wybuchło powstanie w getcie warszawskim. Wówczas miejsce to zamieszkiwało około 60. tysięcy Żydów, a powodem zrywu było zarządzenie całkowitej likwidacji getta przez Himmlera. Było to pierwsze miejskie wystąpienie powstańcze w okupowanej przez Niemców Europie. Nie miało jednak szansy na powodzenie, stanowiło odpowiedź na dokonane przez Nazistów ludobójstwo przez ŻOB i ŻZW. Siły powstańcze składały się z maksymalnie 1500 uzbrojonych bojowników, w których skład wchodziły również kobiety. Walki trwały aż do 16 maja 1943 roku, a Niemcy spalili synagogę i zrównali całą dzielnicę żydowską z ziemią, a ludność porozsyłali do obozów zagłady. 

Źródła:

https://pl.wikipedia.org