Działalność Prymasa Wyszyńskiego

.01

Opis

Stefan Wyszyński jest jedną z największych polskich autorytetów XX wieku. Ogłoszony został prymasem tysiąclecia. W czasach komunistycznych bronił praw człowieka, narodu i Kościoła. Urodził się 3 sierpnia 1901 roku w małej wsi Zuzela, położonej w województwie mazowieckim, jako drugie dziecko w wielodzietnej rodzinie rolników. Sam Wyszyński twierdził później, że był dość niepokornym chłopcem – nie lubił się uczyć, wolał bawić się z siostrami, ale mocno wchodził im za skórę. Zdarzało się tak, że psuł im lalki, a następnie palił. Jego rodzeństwo jednak stawało za nim murem, w obliczu gniewu ojca. Siostry mówiły „On się poprawi, nawróci...”. „Jak widzicie, nawróciłem się!” - wspominał na jednych z kazań. Jego kolega z ławki, Franciszek Jastrzębski mówił: „Stefan nie był od razu taki święty! Lubił dziewczęta ciągnąć za włosy. A jeśli nie chcieliśmy, aby była klasówka, wylewaliśmy atrament z kałamarzy albo zapychaliśmy go bibułą.” Na Wyszyńskiego mogła mieć wpływ jego matka, która na łożu śmieci w dość tajemniczych słowach powiedziała, żeby Stefan został kapłanem: „Stefan – ubieraj się... Ubieraj się, ale nie tak się ubieraj, inaczej się ubieraj.” Wyszyński został księdzem i piął się po szczeblach stanowisk kościelnych, aż w końcu papież Pius XII w 1948 roku mianował biskupa Stefana Wyszyńskiego prymasem Polski, przed którym postawione został trudne zadanie – poprowadzić Kościół w czasach komunizmu. Wyszyński uważał, że niezbędnym jest dogadać się z władzami komunistycznymi, aby instytucje kościelne mogły działać swobodniej. Porozumienie z 14 kwietnia 1950 roku było rzeczywiście dla katolików korzystne, jednakże Kościół musiał popierać stanowisko rządu w sprawie zbrodniczej działalności band podziemia. Na wieść o jego podpisaniu papież Pius XII, prowadzący politykę antykomunistyczną, miał zagrozić cofnięciem uznania Wyszyńskiemu. W zamian za zagwarantowanie nauczania religii w szkołach i funkcjonowanie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego polski Kościół uznał granice Ziem Odzyskanych Polski Ludowej. Wyszyński wiedział, że komunistyczne władze będą łamały postanowienia, jednak sądził, że będzie miał dzięki temu jakieś prawno-polityczne podstawy do ewentualnej obrony. W latach 50. władze PRL, zależne od ZSRR, zmierzały do obalenia opozycji i instytucji niezależnych, w których skład wchodził Kościół. W ramach represji internowano prymasa Wyszyńskiego i osadzano go w starych, opuszczanych klasztorach, przenosząc go kilkakrotnie. Ta, jak i wiele decyzji, zapadała w Moskwie. Po śmierci Stalina, aresztowano Wyszyńskiego (który zawsze odmawiał tego Bierutowi – ówczesnemu prezydentowi Polski). O miejscu przebywania wiedziało tylko kilku dygnitarzy partyjnych. Klasztor w Rywałdzie został tak przygotowany, by pilnujący duchownego strażnicy mogli śledzić każdy jego ruch, wszędzie pozakładano podsłuchy. Na lewym skrzydle korytarza dwie cele oraz łazienka przeznaczone były dla kardynała. Sąsiednią celę miał zająć ksiądz, a następną zakonnica. Oboje byli agentami Służb Bezpieczeństwa. Wbrew oczekiwaniom komunistów, autorytet kardynała Stefana Wyszyńskiego wzrósł, stał się męczennikiem za wiarę i kościół. W 1956 roku wrócił z internowania i zawarł dla Kościoła kolejny pakt z władzami PRL-u. Prymas zmarł w 1981 roku na złośliwy nowotwór, który bardzo szybko zaatakował jego organizm, a lekarze nie potrafili zahamować jego rozwoju.

Źródła:

https://stacja7.pl/

https://wp.pl.aleteia.org/