Niobe z czarnego pożaru

.01

Opis

Jeśli zobaczysz nagie, plastikowe lalki, przyklejone do płótna, albo dziwnie zdobione feretrony - z pewnością dzieła te są autorstwa Władysława Hasiora. Kim był? To polski artysta, a dokładniej rzeźbiarz, malarz i scenograf. Urodził się 14 maja 1928 roku w Nowym Sączu. W młodości uczył się w Państwowym Liceum Technik Plastycznym w Zakopanem żeby później (w latach 1952-1958) studiować w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dzięki otrzymanemu stypendium mógł uczyć się w Paryżu, w pracowni rzeźbiarza Ossipa Zadline’a. Został tez okrzyknięty doctorem honoris (tytułem honorowym nadawanym przez uczelnie osobom szczególnie zasłużonym dla kultury i sztuki).
Jego twórczość nawiązywała do nowoczesnych prądów artystycznych, takich jak surrealizm, rzeźba abstrakcyjna czy nowy realizm, ale też do rzemiosła tradycyjnego o charakterze ludowym. Autor w swoich pracach używał tzw. „zużytych rekwizytów codzienności”. Jedno z najciekawszych dzieł Hasiora to „Niobe z czarnego pożaru” czyli rzeźba wykonana z wosku, mydła, włókien, metalu, szkła i aksamitu. Przedstawia (jak sam tytuł wskazuje) Niobe, czyli córkę Tantala, wnuczkę Zeusa w mitologii greckiej. Rzeźba została wykonana ok. 1961 roku, techniką asamblażu. Rozmiary dzieła wynoszą 85 x 65 x 140 cm. Z początku rzeźba miała nazwę „Niobe” i wyglądała zupełnie inaczej, niż obecnie. Z początku znajdowała się w Muzeum Sztuki w Łodzi, co nie przysłużyło jej się w czasie wybuchłego tam pożaru - dzieło bardzo ucierpiało. Artysta zdecydował się jednak przerobić pracę i w ten sposób powstała „Niobe z czarnego pożaru”.

Źródła:

https://zasoby.msl.org.pl/