Wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich

.01

Opis

W roku 1944 rozpoczęła się druga fala wysiedleń obywateli polskich z ziem Kresów Wschodnich. Trwała ona do roku 1946. Powodem masowej ekspatriacji mieszkańców tamtych terenów było ustalenie nowych granic Polski jako wyniku porozumień jałtańskich. Działania te zaczęły się od zajęcia wschodniej część II Rzeczypospolitej przez Armię Czerwoną. Kolejnym krokiem było podpisanie porozumienia o wyznaczeniu granicy polsko-radzieckiej wzdłuż tzw. linii Curzona przez rząd radziecki i PKWN, który później zawarł pakt z rządem Białoruskiej SRR , a który dotyczył przesiedlenia Polaków z ziem Kresów Wschodnich. Niedługo po tym wydarzeniu PKWN zawarł podobne porozumienie z rządem Litewskim. Wielu Polaków dobrowolnie deklarowało swój wyjazd w obawie przed aktami przemocy ze strony najeźdźców i mobilizacją do ludowego Wojska Polskiego, czy Armii Czerwonej. W tamtym czasie trwały także masowe aresztowania wśród działaczy i sympatyków AK oraz podziemia. Zakończenie akcji przesiedleńczej zaplanowano na 1 lutego 1945 r., jednak przez różne przeciwności, jak np. późne zaakceptowanie nowej granicy polsko-radzieckiej przez aliantów (stało się to dopiero podczas konferencji jałtańskiej w 1945r.) data zakończenia tych działań została przesunięta. Dopiero po decyzji aliantów nasilono radziecką represję i przyśpieszono akcję przesiedleńczą, która ostatecznie zakończyła się w roku 1946. Z terenów Kresów Wschodnich uszło około 2 tysięcy Polaków, którzy w większości zamieszkali w ówczesnym województwie olsztyńskim i gdańskim.

Źródła:

https://krakow.ipn.gov.pl/