Powstanie Warszawskie

.01

Opis

Jest rok 1944. Polacy od ponad pięciu lat stawiają czoła okupantom. Są wyczerpani. Pod  pod koniec lipca do Polski dochodzą informacje o zawarciu umowy między przywódcą ZSRR, Stalinem, a PKWN, który spowoduje odcięcie jednej trzeciej przedwojennych terenów od Polski. ZSRR zaczyna nawoływać mieszkańców Warszawy, aby stanęli do walki przeciwko komunistom. Zdecydowanie silniejsze wojska III Rzeszy, mimo początkowego chaosu, opanowują panikę i ponownie zajmują stolicę Warszawy. Cała ta sytuacja (plus to, co dzieje się poza Warszawą), powoduje zmianę decyzji Armii Krajowej, która chce włączyć stolicę państwa do akcji przeciw Niemcom i uwolnienia miasta, zanim wkroczą do niego wojska Stalina. Do sztabu AK zaczynają docierać informacje o działaniach wojsk po prawej stronie Wisły. W tym momencie dowództwo Armii Krajowej wydaje nakaz mobilizacji armii oraz cywilów do rozpoczęcia akcji zbrojnej o nazwie ”Burza". Umowna godzina wybuchu powstania jest wyznaczona na 1 VIII na 17.00, zwanej również godziną „W ". (Każdego roku w rocznicę wybuchu powstania w Warszawie zatrzymują się samochody i przechodnie, wyją syreny - to dowód pamięci o poległych). Do pierwszych walk dochodzi jednak szybciej w różnych dzielnicach miasta przez problemy z łącznością i organizacją broni. W pierwszych dniach walczącym udaje się odebrać przeciwnikom niektóre tereny, jednak to komuniści mają nadal w swoich rękach wiele znaczących budynków. Na starym mieście trwają zacięte walki. III Rzesza używa przeciwko słabo uzbrojonym Polakom ciężkiej artylerii, lotnictwo oraz pociski. I tak centrum Warszawy zostaje zrównane z ziemią. W tym samym czasie batalion „Kiliński ” wspierany przez inne oddziały, z sukcesem przejmuje gmach Poczty Głównej. Niemcy mimo prób odsieczy, które zostały udaremnione, nie są w stanie w całości się ewakuować. Zdobywają liczne ładunki broni. Komuniści po szybkim spacyfikowaniu Woli zajmują ulicę Chłodną. Powstańcy umacniają się na Grzybowskiej, odpierają ataki wroga aż do końca Powstania. Batalion „ Chrobry II ”  dzięki odbiciu Domu Turystycznego na Ochocie zatrzymuje wroga na przedpolach Śródmieścia i zdobywa kontrolę nad główną arterią miasta. Pod  koniec sierpnia powstańcom ze Śródmieścia  udaje się zdobyć jeden ze znaczących budynków, tzw. Pastę, czyli Stację Telefonów, potem Kościół i Komendę Policji. Chwilę później oddziały ze Starówki bezskutecznie usiłują uciec do Śródmieścia przez plac Bankowy. Gdy to się nie udaje, muszą przejść poprzez kanały - jedne ze znaczących miejsc podczas walki z okupantem. Po upadku Starówki, III Rzesza opanowuje Powiśle z początkiem września, a później Pragę. I tak kolejno Niemcy zagarniają ostatnie ośrodki oporu powstańczego (w tym Mokotów, a następnie Żoliborz). Warszawiacy ponieśli klęskę polityczną, ale nie duchową. Zamieniona w gruzy Warszawa po przeszło 63 dniach walk (początkowo zakładano jedynie trzy do czterech dni) 2 października podpisuje umowę kapitulacyjną .

Źródła:

https://www.wojsko-polskie.pl/powstanie-warszawskie/

https://warsawtour.pl/powstanie-warszawskie/