Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau

.01

Opis

To tu właśnie straciło życie ponad milion mężczyzn, kobiet, a nawet dzieci. To o tym miejscu mówi się na całym świecie. To, to miejsce jest największym symbolem zagłady wszech czasów. Muzeum zostało utworzone staraniem byłych więźniów, by upamiętnić męczeństwo zamordowanych tam ludzi. Dziś często pojawia się problem z nazywaniem tego obozu, który mieści się na terenie południowej Polski. To niezmiernie WAŻNE, że nie był to "polski obóz koncentracyjny", a obóz "nazistowskich Niemiec na terenie Polski". To oni dokonywali zagłady Żydów. Auschwitz-Birkenau od 1942 stał się jednym z ośrodków „Endlösung der Judenfrage”, czyli nazistowskiego planu wymordowania Żydów zamieszkujących tereny okupowane przez wojsko III Rzeszy (obecnych Niemiec). Pewnie dla osoby nieznającej historii tego miejsca może być nurtujące pytanie jak wyglądało tam życie więźniów.

Na samym początku rozdzielano ich na dwa rzędy: kobiety wraz z dziećmi obojga płci oraz mężczyzn ze starszymi chłopcami. Po wywiadzie z lekarzem esesmanów decydowali, na podstawie wieku, zawodu, o ich życiu lub śmierci. W pierwszych kilkunastu miesiącach funkcjonowania więźniowie spali na siennikach rozkładanych na podłodze, a z powodu przepełnienia izb musieli spać na boku porozstawiani w trzech rzędach. Z czasem zaczęto ustawiać stopniowo w blokach trzypiętrowe łóżka, na których spało o wiele za dużo osób. Baraki ogrzewane były piecami kaflowymi opalanymi węglem. Natomiast w najstarszej części obozu wzniesiono murowane baraki. Zimą nie było mowy o jakimkolwiek cieple. Brakowało urządzeń, brakowało wody, jedzenia. Dużo za to było wszy, robactwa, brudu, cierpienia, strachu i wszechobecnej śmierci. Przez panujące w tym miejscu warunki, często wybuchały epidemie chorób zakaźnych, z powodu przymusu chodzenia niezależnie od pogody nago do łaźni wiele osób zmarło. Kary i egzekucje w tym miejscu były codziennością. Do najczęstszych przewinień należały karane wszelkie próby zdobycia dodatkowego jedzenia, którego nie starczało dla wszystkich. Więźniowie wykonywali różnego rodzaju prace trwające minimum jedenaście godzin dziennie, wielu z nich usiłowało popełnić samobójstwo. Najczęściej stosowaną karą była karna praca w kopalni, chłosta czy też słupki. W jaki sposób dokonywano egzekucji? Przede wszystkim przez rozstrzelanie, (przed którym rozbierano więźniów do naga, a ich ubrania otrzymywali nowo przybyli) oraz w komorach gazowych. Przez kremacje zwłok nad obozem unosił się charakterystyczny zapach spalonych ciał. Obóz ten był największym z obozów zagłady, jakie kiedykolwiek stworzono za czasów hitlerowskich Niemiec, działał od 1942 do 1944 roku, zginęło w nim ponad milion osób.

Dla każdego odwiedzającego, niezależnie od wieku czy wytrzymałości psychicznej, zobaczenie na własne oczy tego, co robiono jeszcze kilkadziesiąt lat temu w tym miejscu ludziom jest ciężkim przeżyciem. To doświadczenie jest jednak ważne w poznawaniu i rozumieniu historii nie tylko Polski, ale innych państw, których obywatele tam przebywali.
Muzeum znajduje się w międzynarodowym rejestrze dóbr dziedzictwa światowego UNESCO.