Plac Waszyngtona

.01

Opis

Nie jest to film polskiej produkcji, ani nie ma polskiej obsady, ale jest to jeden z najlepszych produkcji kultowej polskiej reżyserki, dlatego znalazł się na tej liście. Tę kostiumową ekranizację stworzono bazując na klasycznej powieści Henry’ego Jamesa “Dom na placu Waszyngtona”. Akcja rozgrywa się w USA. Tam, a dokładniej w Kalifornii i Maryland, realizowano zdjęcia. Co prawda tytułowy plac zmienił się od czasów pisania powieści, dlatego zdecydowano się na nagranie scen przy Union Square, zamiar nowojorskiego oryginału. Uczuciowej historii towarzyszy obraz Nowego Jorku z lat 30. Konwencja nie należy do skomplikowanych, przedstawia historię nieszczęśliwej miłości. Ten oklepany motyw korzystnie wpłynął na portret bohaterki Holland, która położyła wyraźny nacisk na proces jej dojrzewania. Catherine Sloper jest młodą, pozbawioną wdzięku, urody i intelektu, a co za tym idzie, uwagi ze strony mężczyzn, dziewczyną. Dodatkowo jest ofiarą pretensji i obarczań ojca, co powoduje, że jest nieśmiałą i zamknięta na świat. Zamożny lekarz nieustannie porównuje córkę do zmarłej żony, dodatkowo winiąc ją za śmierć matki przy porodzie. Dziewczyna dorasta w ciągłych wyrzutach sumienia i prześladowaniach za niepopełnione winy, przez co staje się zakompleksioną, niezdarną kobietą, której nie pozostaje nic poza staropanieństwem. W tym utwierdza ją ojciec, mówiąc, że jeśli ktokolwiek mógłby się nią zainteresować to tylko ze względu na majątek, który odziedziczy po jego śmierci. Natomiast wspiera ją stara ciotka, która także jest lokatorką okazałego gmachu przy tytułowym placu Waszyngtona. Podczas przyjęcia zaręczynowego swojej kuzynki, Catherine poznaje nieprzeciętnie ładnego, jednak biednego mężczyznę. Morris zaczyna flirtować z dziewczyną, rozkochując ją do nieprzytomności. Ich relacja stanowi główny wątek produkcji. Doświadczona przez życie dziewczyna staje się dojrzała i potrafi zachować dystans, co niestety nie jest wystarczające do osiągnięcia przez nią szczęścia. Ciotka utwierdza dziewczynę w przekonaniu, że Morris pcha właśnie ją, na czego opozycji stoi ojciec prawiący o majątku. Wyczuwa on intencje kochanka i nie wierząc w żadne jego słowo nie zgadza się na ślub młodzian. Bezskutecznie próbuje przekonać córkę do swoich racji, jedno gdy ta po raz kolejny zaczyna przemowę o uczuciach ukochanego, postanawia podjąć kroki i wydziedzicza córkę, skazując ją na podróż po Europie. Przez cały okres rozłąki bohaterka nie potrafi zapomnieć o swoim księciu z bajki; dopiero po jego wyznaniu o tym, że nie wyjdzie za nią bez posagu, Catherine zmienia swoje zdanie, co do młodzieńca. Towarzyszące bohaterce cierpienia zmienia ją nie do poznania. Staje się ona dużo silniejsza i odnajduje dotąd nieobecny sens życia. Przemiana bohaterki została fenomenalnie zagrana przez bardzo ciekawą amerykańską aktorkę - Jennifer Jason Leigh. Sprawdziła się ona zarówno w roli nieświadomej, naiwnej dziewczyny, jak i dojrzałej, sprecyzowanej kobiety. Niebagatelne znaczenie miały kostiumy oddające tamten klimat oraz muzyka, np. znany motyw skomponowany przez Kaczmarka do wiersza Quasimodo. Adaptacje prozy Jamesa należą do bardzo udanych. Podstawa scenariusza do filmu Holland użyta była już przez Williama Wylera, który zrealizował dramat zatytułowany “Dziedziczka". Polska reżyserka zdecydowała się na stworzenie swojego drugiego hollywoodzkiego dzieła 50 lat po pierwszej ekranizacji “Domu na placu Waszyngtona”.