Witold Gombrowicz

.01

Opis

"Koniec i bomba, a kto czytał ten trąba", "Słowacki wielkim poetą był", "Przyprawiać komuś gębę" - to najsłynniejsze cytaty z Gombrowicza. Był polskim powieściopisarzem, nowelistą i dramaturgiem, a jego dzieła znajdują się w spisie obowiązkowych lektur szkolnych. Jednak zanim przejdziemy do jego twórczości warto zacząć od początku. Witold Gombrowicz pochodził z zamożnej rodziny ziemiańskiej, a po ukończeniu prawa na Uniwersytecie Warszawskim, zaczął pracę w sądownictwie. Dzięki sukcesowi, jaki odniósł tom groteskowych opowiadań pod tytułem „Pamiętnik z okresu dojrzewania” postanowił skupić się wyłącznie na twórczości literackiej. Od chwili jego debiutu w „Kurierze Porannym” zaczęły ukazywać się felietony literackie oraz recenzje, pisane jego piórem. Dodatkowo brał udział w spotkaniach grupy młodszych pisarzy i intelektualistów, które miały miejsce w znanych warszawskich kawiarniach „Zodiak” oraz „Ziemiańskiej”. Natomiast rozgłos w świecie literatów przyniosło mu dzieło zatytułowane „Ferdydurke”, której główny bohater, będący dorosłym mężczyzną, sprowadzany jest do roli nastolatka i musi zmagać się ze skostniałymi konwencjami społecznymi. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej w 1939 roku postanowił udać się w dziewiczy rejs statkiem pasażerskim "MS Chrobry", płynący do Ameryki Południowej. W związku z wiadomościami docierającymi z kraju, postanowił przeczekać wojnę w Buenos Aires w Argentynie. Pozostał tam prawie dwadzieścia cztery lata, żyjąc na skraju ubóstwa! W międzyczasie w roku 1947 udało mu się dostać posadę w Banco Polaco, która pozwalała na zaspokojenie elementarnych potrzeb. Jak inni artyści, np. Franz Kafka, mógł dzięki temu oddać się pracy pisarskiej. Cztery lata później nawiązał współpracę z prestiżową paryską „Kulturą”, na której łamach publikował swoje najważniejsze dzieło: wielotomowe ‘’Dzienniki’’. Były one różnorodne w tematyce, zaczynając od życia codziennego, a kończąc na polemice z ideologiami, np. z marksizmem czy katolicyzmem. W latach 60-tych jego twórczość stawała się coraz bardziej popularna. Po pobycie w Ameryce Południowej, na zaproszenie Fundacji Forda artysta wyjechał na roczny pobyt do Berlina, by następnie przenieść się do Francji, gdzie związał się z poznaną tam z młodą kanadyjską romanistką - Ritą Labrosse. Zamieszkali razem w miasteczku koło Nicei, a w 1968 roku wzięli ślub. W tym czasie ukazał się utwór „Kosmos” oraz dramat „Operetka”, nad którym Gombrowicz pracował przez wiele lat. Warto dodać, że w tamtym momencie jego utwory literackie były tłumaczone na kilkanaście języków, w tym na japoński, a dodatkowo dzieła teatralne Gombrowicza były grane na scenach całego świata, lecz nie w Polsce. PRL w jego ojczyźnie był głównym jego wrogiem. Pierwsze publikacje ukazywały się jeszcze później. I tak na przykład pierwsze wydanie „Dzienników” w Polsce ukazało się dopiero w 1987 roku, ale niestety od razu były ocenzurowane przez władze. Polski powieściopisarz, dramaturg i eseista, zmarł w 1969 roku we Francji z powodu astmy, na którą chorował niemal całe życie.

Źródła:

https://culture.pl/